COPLA ENTROIDEIRA

Este ano 2021 vaime/nos deixar sen o entroido. Como non vou poder sair a tomar un viño cos amigos polo Barrio de Abaixo e tampouco vou poder visitar outros entroidos para coñecer e disfrutar da súa festa e sacar unhas fotos, púxenme a facer unhas coplas entroideiras. 

A verdade é que non quería publicalas pero penseino mellor e vouno facer porque:

1.- Xa teño anos para considerar que neste campo podo facer o que me pida o corpo. 

2.- Formo parte por nacemento dun espazo onde a tradición do entroido por enmascararase, por disfrutar da vida nestes días, curtos días, aparace no ADN.

3.- Pódese dicir que ao formar parte da tradición pode engadirse a esta parte da cultura popular. E senón é así, polo menos paseino ben escribíndoas e matei a morriña.

Foto que xa ten os seus aniños na que estou cos meus amigos de Pantalla. 

Nacho, O Pepiño Calleja, Kiko, Juan Carlos, Manolito, Zalito e Sindito.

A ver que vos parecen as coplas:

I

Xa soan as compás,                                             A boca encarnada
domingo de entroido                                            sorriso alegre,
esperta o día                                                        debaixo dos ollos
co son dos estrondos.                                          os dous coloretes.

Por riba da cama                                                 Os cornos de punta
todo colocado,                                                     o fleco a brilar
a roupa está limpa                                               e a percalina
co ferro pasado.                                                  por min a agardar.

A camisa branca,                                                -Vístame miña nai
a capa encarnada,                                              que quero troulear.-
a faixa vermella                                                  -Vístame miña nai
as campás douradas.                                          e a Pantalla bailar.-

O pantalón branco,                                             Xa poño o pantalón
as polainas negras,                                               e máis a camisa,
negro o zapato,                                                   poñendo as polainas
así din as regras.                                                 comezan as risas.

Vexigas inchadas,                                               A faixa apretada, 
e luvas para as mans                                           por riba o cinturón
e o pano de cor                                                  pegar un saltiño
mellor se é da nai.                                              para escoitar o son.

Está a Pantalla                                                  Ca capa xa posta
mirando para min,                                             e tamén o pano
co seu colorido,                                                 comeza o sermón  
co seu eterno rir.                                               que non me fai dano.

Ten no cucurucho                                              Non és ti soliño
debuxos de planetas                                         vai a casa contigo,
nun fondo infinito                                               se vas dar vengoña
cheiño de estrelas.                                            queda aquí comigo.

A cara rosada                                                    Outros xa a levaron
a barba ben negra                                             e chegou ata ti
como o bigote.                                                  faino como eles
e as dúas cellas.                                               ou quédate aquí.

                                    

                                    DISFRUTA DO ENTROIDO
                                    E PASAO MOI BEN,
                                    TROULEA POR TODOS
                                    POLOS VELLOS TAMÉM.

PANTALLA - O Castor -

II

A rúa está chea                                                      A Queta e a Totón                                        

de xente contenta,                                                 van na bicicleta

de cores e risos.                                                     e o dos Dous Irmaos 

Está que rebenta!                                                  coa súa careta.

Vexo aos meus amigos                                         E vai o Peláez 

nerviosos esperan                                                 vestindo sotana

a estar todos xuntos,                                             e vai o Santana 

e mentres bromean.                                              de Cantalarrana.

Botamos a correr                                                  E o zapateiro

as capas ao vento,                                                 dende o seu balcón

o son que me envolve,                                          casi desnudiño

brinco de contento!                                               soltando o sermón.

Brúan as máscaras                                                Mira o Ogea

e bailan sen parar,                                                 ven coa Teresa  

baten as vexigas,                                                   e tamén o Edesio

e a sufaldrear!                                                       non faltan a festa.

E algún veciño                                                      E as Majorettes

de nós coñecido                                                    co seu colorido

que non trae difrace,                                             paraguas abertos,

que pague un viño!                                               o que temos rido!

E rimos na tasca                                                   Charanga do Lelo                                    

e cantamos cancións,                                           vistosas as cores

contamos uns contos,                                           a música alegre

todo é diversión!                                                  que quitan as dores.

Saímos a rúa,                                                       Carroza do Pucho

gaiteiros na praza                                                 vai chea de nenos

a xente bailando                                                   tamén de maiores,

as son da charanga.                                             non van a ser menos!

III                                                                         Aí vai o Cantinflas

                                                                             vai ser o Cañón,

Está o Acacito                                                     bigote pintado

na Praza de Oriente,                                           caendo o pantalón.

coa caña de pescar,

pescando na xente.                                              Está o Agustinito

                                                                            a falda ao vento 

O Rato e cuadrilla                                               ensina as canelas

e os Mandatruco                                                  e queda contento.

e os Merecumbé

cos fillos do Cuco.                                              O Jose e a Masé                                              

                                                                            van na bicibleta

                                                                            él vai de curiña
                                                                            ela monxa preta.

                                                        QUE NINGUÉN SE ENFADE

                                                        SE NON APARECE

                                                        ESTAS COPLAS MEDRAN

                                                        CANDO ME PARECE.

PANTALLAS.

Polo entroido.

LUMEEEE!!!!